Նարինե Գրիգորյանն իր հայրենի Եղեգնաձորի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում հայտնվեց մանկավարժական համալսարանն ավարտելուց հետո: Ընկեր Գրիգորյանը մինչ օրս դպրոցում պատմություն և հասարակագիտություն է դասավանդում:
«Հասարակագիտություն առարկայի դասերին աշակերտների հետ հաճախ էինք քննարկում, բանավիճում քաղաքացու կոչման, քաղաքացիության հարցերի շուրջ: Թեմաներ, որոնք սկզբնական շրջանում նրանց կողմից դժվար էր ընկալվում, ուստի որոշեցի իմ օրինակով ցույց տալ նրանց, թե, իրականում, ինչպիսին է ակտիվ քաղաքացին: Համայնքապետարանի հետ համագործակցելով` մաքրեցինք երկու մեծ աղբավայր, դպրոցի կողքով անցնող գետը, որ վերածվել էր աղբանոցի: Փոքր քայլերով փորձում էինք համայնքում ձևավորել մաքուր կենցաղավարության մշակույթը»,- պատմում է Նարինեն:
Նրա ակտիվությունն առաջինը նկատեց ու գնահատեց մեկ այլ ակտիվ կին՝ «Եղեգնաձորի կանանց ռեսուրս կենտրոնի» գործադի տնօրեն Կարինե Մովսիսյանը: Զարմանալի չէր, որ նրանց ուղիները մի օր խաչվելու էին:
Ոգևորված «Գորիսի Կանանց ռեսուրս կենտրոնի» ակտիվ գործունեությամբ` Նարինեն և Կարինեն «Վիննեթ-Հայաստան» կանանց ռեսուրս կենտրոնների ցանցի շրջանակներում համատեղ հիմնեցին «Եղեգնաձորի կանանց ռեսուրս կենտրոնը», որի նպատակը կրթության և օժանդակության միջոցով կանանց կարողությունների զորացումն ու աջակցությունն է:
Կարինե Մովսիսյանը, Մելինե Մարգարյանը և Նարինե Գրիգորյանը շնորհալի դպրոցականների ձեռքերով պատրաստված խաղալիքներ էին նվիրել քաղաքի մանկապարտեզներին: Ամանորյա այս գեղեցիկ նախաձեռնությունն ավագանու և քաղաքացիական հասարակության միջև գործընկերային հարաբերությունների կայացման օրինակներից մեկն է միայն:
Հասարակական գործունեության ընդյալնումը Նարինեի համար քաղաքական-հասարակական գործունեությամբ լրջորեն զբաղվելու, քաղաքի զարգացման, խնդիրների լուծման, որոշումների կայացման գործում իր մասնակցությունն ունենալու և հմտությունների ներդրման հիանալի հարթակ էր:
Կանանց դերի ու որոշումների կայացման գործընթացում նրանց մասնակցության կարևորության մասին Կարինե Մովսիսյանի հորդորներն ու խորհուրդներն անտեղի չանցան. Նարինեն որոշեց 2016 թվականի ՏԻՄ ընտրություններում առաջադրվել ավագանու անդամի թեկնածու:
Նարինե Գրիգորյանի համար 23 տարվա մանկավարժական փորձը դարձավ յուրօրինակ նախընտրական շրջան, հանրության հետ մշտական շփումն ու բազմաբնույթ ծրագրերի իրագործումը, նախկին ավանագու կին անդամների գործունեությունն ու քաղաքականության մեջ կնոջ մասնակցության հանդեպ կարծրատիպերի վերացումը վստահություն էին ներշնչել նրան: Նախընտրական շրջանում բակային հանդիպումների փոխարեն Նարինեն գերադասեց իր ընտրողների հետ սոցցանցերի միջոցով շփվել: Մինչ այդ նա արդեն լայն ճանաչում ուներ Եղեգնաձորում. երեք կին թեկնածուներից ընտրվեցին երկուսը. մեկը Նարինեն էր:
«Համայնքում ավագանու կին անդամի ներկայությունն անհրաժեշտություն է, քանի որ կանայք այլընտրանքային մտածողություն ունեն»:
Համայնքների խոշորացման արդյունքում Եղեգնաձոր քաղաքը համարվեց առանձին միավոր: Ընկեր Գրիգորյանի շնորհիվ համայնքապետարանի և երիտասարդների կապն ավելի սերտացավ, նրանք արդեն ավելի հաճախ են ներգրավվում կամավոր աշխատանքներում, ակտիվ մասնակցում քաղաքային միջոցառումներին, երբեմն` անգամ Եղեգնաձորի ավագանու նիստերին: «Բյուջե բոլորի համար» ծրագրի շրջանակներում խոշորացված համայնքերում «Եղեգնաձորի կանանց ռեսուրս կենտրոնի» իրականացրած հարցումները նպաստեցին համայնքների առաջընթացն ու զարգացումը խթանող նախաձեռնությունների ծրագրմանն ու կենսագործմանը:
«Կարևորն այն է, թե համայնքապետը որքանով է շահագրգռված փոքր համայնքի զարգացմամբ: Եթե նա կենտրոնացավ միայն խոշոր բնակավայրերի վրա, բնականաբար, փոքրերը կտուժեն, գյուղերը կդատարկվեն: Հարկավոր է կանխել այս ընթացքը, Եղեգնաձորից հեռացած երիտասարդներին շահագրգռել վերադառնալ հայերնի օջախ: Վերջերս ինձ մի աղջիկ էր զանգել, ծնունդով Վայոց ձորից էր, ցանկություն հայտնեց վերադառնալ Եղեգնաձոր և համագործակցել մեզ հետ, առաջարկում էր ստեղծել աղբի վերամշակման մի փոքրիկ կենտրոն: Բավական երիտասարդներ արդեն մտածում են Եղեգնաձոր վերադառնալու մասին»,- ասում է Նարինեն:
«Կանանց ներգարվավծությունը հանրային կյանքում շատ կարևոր է: Այն, ինչ նկատում են կանայք, տղամարդիկ կարող են չնկատել: Ի տարբերություն տղամարդկանց, կանայք աշխատանքի են գնում ոտքով, ուստի ճանապարհին կարող են շատ բան նկատել: Նրանք կարողանում են խորքային լուծումներ առաջարկել, բացի դա` կանայք զերծ են կոռուպցիոն ռիսկերից: Ցավոք, կանանց թիվն ավանգանու շարքերում փոքր է. խոշորացված համայնքերում նրանք գրեթե չընտրվեցին, քանի որ ճանաչման խնդիր կար, մինչդեռ այդ խնդիրը կարելի է լուծել, նրանց մասին կարելի է տեղեկացնել իրենց ակտիվության, կոոպերատիվներում արդյունավետ գործունեության մասին բարձրաձայնելով, օգնելով, որպեսզի նրանք դառնան ճանաչելի»,- համոզված է Նարինե Գրիգորյանը:
Անուշ Ներսիսյան