Bizi öz maşını ilə mənzil başına aparmağa razılıq verən sürücü yol boyu bizə qonşularının və dostlarının həyatından hekayələr danışırdı. Biz Tbilisidən Cavaxetiyə - Gürcüstanın cənub-qərbində, Ermənistanla sərhəddə yerləşən regiona gedirdik.

Salka rayonunun kiçik kəndindən, hansısa çox gözəl gölün yanından ötüb keçdik. Yolboyu sovet dövründən qalma sahibsiz, tutqun görünüşlü restoran və otellər varıydı.

Paravani adlanan növbəti gölə qədər 20 kilometr qalırdı. Bu, Gürcüstanın ən böyük gölüdür. Həm də ən yüksək dağlıq gölüdür – Paravani dəniz səviyyəsindən 2,000 metr hündürlükdə yerləşir. Sahilində eyniadlı kiçik kənd var.

İndi burda əsasən ermənilər və ruslar yaşayır. Kənddə gürcü dilində demək olar ki, heç kim danışmır.

Bu kiçik biznes Slavanı xanımı və oğlu ilə birlikdə layiqli həyat şəraiti ilə təmin edir. İndi onlar evi təmir elətdirir. Şəhərdə yaşamaq daha rahat olardı, amma Slava heç cür sakit kənd həyatından ayrıla bilmir.

Qorelovka ta XX əsrin axırlarına qədər əsasən duxobor kəndi olub. Böyük və əhalisi çox olan kənd.

Əksər duxoborlar artıq Cavaxetidən köçüb. Çoxları Kanadaya köçüb, digərləri tarixi vətənlərinə - Rusiyaya qayıdıb. Bu gün Qorelovkada cəmi yüzə yaxın duxobor yaşayır.

Evin divarında dahi gürcü şairi Şota Rustavelinin qraffitisi var. O da əslən bu yerlərdən olub.

Masis yerli qoruqda meşəbəyi işləyir. Deyir ki, ərazisində hər şeyi və hər kəsi tanıyır, heç nə gözündən yayınmır.

Masisin nəvəsi. Uşağın onun ürəyini qızdırdığını deyir.

Madatapa gölündə həmişə çox sayda quşlar olur, o cümlədən qutan, durna və leyləklər.

Heyvandarlıq Cavaxetidə ən geniş yayılmış fermerlik növüdür.