Monique Munnik:
Ik ben begonnen in 1970 bij kunstzwemmen. En later ook bij hardzwemmen. Ik ben ook niet gelijk begonnen bij Hans, daar moest je wel iets voor doen om in de A1 terecht te komen. Hard gewerkt en uiteindelijk gelukt om in de A1 te zwemmen tussen alle grote en snelle zwemmers. De trainingen in zwembad De Hoorn zal ik ook nooit vergeten. s'Morgens vroeg en zo koud, maar je deed het. Trainingskamp was ook één van de hoogtepunten in een zwemseizoen. Zoveel plezier gehad. Hans met z'n Amsterdamse humor, ik heb echt dubbel gelegen. Hij geloofde er in dat je altijd nog beter kon. Hij had zelfs een weddenschap met mijn moeder afgesloten om een fles wijn dat ik op de 100 rug onder de 1.20 zou zwemmen. En hij heeft gewonnen. Jaren later en toen we wisten dat Hans naar de Dolfijn ging heeft hij er voor gezorgd dat de 3 M's (Marijke, Mieke en Monique) aan de badrand stonden. Wat waren we blij dat hij weer terugkwam. Ik heb veel ochtendtrainingen gevolgd om 06.00 uur, maar het gaf altijd veel voldoening. Ook de laatste periode voor hij echt ging stoppen bij AZC heb ik veel met hem samenwerkt aan de badrand. Ik ga hem zeker missen.
Het is onmogelijk om iemand te vergeten die zoveel had om te herinneren
Michael Go:
Ik was 8 toen ik begon met zwemmen. Ik ben in de B-selectie begonnen. Ik was niet snel, maar ook niet langzaam. Totdat Hans mij een paar keer in de A-selectie heeft laten mee trainen. Hij heeft me heel veel discipline en uithoudingsvermogen geleerd. Hans, altijd fanatiek en enthousiast langs de kant. Hij kende alle smokkelstreken, hij had alles door. Tot hij door had dat ik een aanleg had voor de vlinderslag. Oei, en dat heb ik geweten ook. Elke training wel een 1 km vlinderslag zwemmen. Maakte niet uit hoe, maar ik moest het zoeken in de normale trainingsopdrachten. Elke training een voldaan gevoel als het me gelukt was. Voor ik het wist was ik 20 uur in de week aan het trainen. Waarvan 2 keer in de week in de vroege ochtend tussen 05.45 tot 07.00. Waar ik de tijd vandaan haalde, ik weet het nog steeds niet. De trainingskampen waren erg gaaf, zwaar en eigenlijk de mooiste momenten waar ik naar toe trainde. De laatste keer Paasheuvel (weg met groot AZC), haalde mooie herinneringen bij mij terug. En dat is al zeker 30 jaar geleden. Het moment dat Hans het aanbod van de Dolfijn accepteerde was een shock. Veel van zijn pupillen gingen mee. Maar mijn ouders konden niet zo ver rijden. File heen en file terug. Ook zou ik in een ongunstig trainingsvak komen. Hans adviseerde me om naar Oceanus in Aalsmeer te gaan. Hier werd ik met open armen ontvangen. Ik werd eerste vlinderslag zwemmer van de NK-estafette ploeg. De trainingen van Hans kwamen hier helemaal tot uiting. Maar het thuis gevoel wat Hans mij gaf bij AZC, was het niet. Hans heeft me veel geleerd. Zowel bewust als onbewust. De ochtendtrainingen hebben me tot ochtendmens gemaakt. En zijn enthousiasme heeft me ook in zijn voetsporen doen treden. Ik ben als trainer bij GZC Donk aan de slag gegaan. Maar ook hier voelde ik mij niet thuis. In de periode dat AZC geen zwemtrainer had, heeft hij me ook teruggehaald naar AZC. Hans heeft mij de vonk van AZC weer doen opvlammen. Ik ben maar de helft van wat Hans is geweest, als ik maar één persoon hetzelfde gevoel kan geven, wat Hans mij gaf.
Emoties te kort, woorden te weinig. AZC, Alphen verliest een persoon die veel heeft betekend in de Alphense zwemsport.
Mark van der Schier:
Ik was 9 jaar toen ik begon met wedstrijdzwemmen en kreeg niet gelijk training van Hans. Eerst de basis goed onder de knie krijgen. Hans was in die periode hoofdtrainer van een grote groep zwemmers. Wat ik mij wel iedere training afvroeg was: “Wie is toch die man die met een schriftje langs de kant zit voordat de training begint”. Ruim een jaar later kwam ik erachter dat Hans precies bijhield wie er wel of niet aanwezig was op de training. En was je een keer niet geweest, dan mocht toch nog even uitleggen waarom je er niet was en smoesjes had hij altijd door. Dit typeerde Hans in mijn ogen: gedisciplineerd, fanatiek, betrokken, maar juist ook stimulerend. Hij wilde zijn zwemmers laten knallen op het juiste moment (NK of Kringkampioenschappen), wilde altijd het hoogst haalbare halen voor zijn zwemmers, met ruimte voor een lach en humor. Zijn trainingen waren pittig en met de juiste motivatie werkte zijn trainingen bij iedereen. Zo zwom ik zelf vanuit nul naar de nationale subtop. Om het maximale te bereiken moest er natuurlijk ook veel getraind worden en daar was Hans ook creatief in. Extra ochtendtrainingen in zwembad De Dillen, kringtrainingen in Nieuwkoop, extra zaterdagtrainingen in De Hoorn (ook al was dat water veel te koud) en gezamenlijk hardlopen door het industrieterrein van Alphen aan den Rijn.
Jammer genoeg voor ons is Hans naar De Dolfijn gegaan om training te geven aan een grote groep jeugdzwemmers. Dit was toen en is nog steeds de zwemvereniging van Nederland waar alle toppers zwemmen en met goede faciliteiten. Voor een trainer zoals Hans was dit natuurlijk een fantastische uitdaging die niet te weerstaan was. De laatste maanden stonden in het teken van afscheid nemen: zwemkamp met alle zwemmers en een afscheidsfeest waar Hans in een aanhanger met badkuip werd opgehaald.
Naast het actief wedstrijdzwemmen ben ik nu ook zwemtrainer. Datgene wat Hans typeerde geldt in deze tijd nog steeds en zorgt er nog steeds voor dat iedere zwemmer zijn persoonlijke doel kan behalen. Dat gedachtegoed blijft altijd bestaan! Alleen wordt de opkomst van de zwemmers gelukkig bijgehouden in een app.”