«Ես երազում էի դհոլ նվագել, բայց ինձ ասում էին դա աղջկա զբաղմունք չէ, նույնիսկ ընտանիքիս անդամներն էին խաբել, թե դհոլի խմբում աղջիկներ չեն ընդունում։ Ես ինքնուրույն հանդիպեցի դհոլի դասատուի հետ, նա ինձ ասաց, որ ես կարող եմ ընդունվել խումբ, ընտանիքս այլևս չընդդիմացավ»,- ասում է Կատյա Բաբոյանը։
Աղջիկը ապրում է Նինոծմինդա քաղաքում։ Սովորում է տեղի համար առաջին հայկական դպրոցի 9-րդ դասարանում։ Նա առօրյան լցնելու սեփական տարբերակն ունի․ սիրում է ընկերների հետ ժամանակ անցկացնել, խաղեր խաղալ, ազատ ժամանակ փոքրիկ դազգահի վրա կարպետներ է գործում։ Հաճախել է գորգագործության դասերի ևս։ Սիրում է ասմունքել, օգնել մայրիկին տնային գործերում:
Մեծ սիրուց նպատակ, ապա՝ իրականություն կամ դհոլը աղջկա ձեռքում էլ է հնչում
Կատյան 15 տարեկանում հասցրել է շատ բեմերում նվագել, ոչ միայն Վրաստանում, այլ նաև Հայաստանում և աղջիկը ժպիտով և հպարտությամբ պատմում է, որ անցած տարի ջավախքյան դհոլի ձայնը հասցրել է Արցախ, նվագել է Շուշիում և արժանացել հատուկ պատվոգրի։
Ընկերուհիների խոսքով Կատյան նվիրված ու սրտացավ է, երբեք չեն վիճում և միշտ հասկանում են իրար։ Նրանց միավորող շատ բաներ կան՝ դպրոցը, խաղերը, նույնիսկ նույն երաժշտությունն են լսում։
Կատյան իրենից մեծ քույր և փոքր եղբայր ունի։ Երեքն էլ երաժշտական տաղանդ ունեն, քույրը սիրում է երգել և պարել, իսկ եղբայրը Կատյայի հետ հաճախում է դհոլի դասերի։ Ընտանիքի անդամների համար քույրերով հաճախ տնային համերգներ են կազմակերպում, Կատյան նվագում է քույրը երգում և պարում։ Կատյայի մայրն ասում է, որ չնայած նրան, որ սկզբնական շրջանում դեմ է եղել աղջկա դհոլ նվագելուն, հիմա նույնիսկ եթե Կատյան դհոլը որպես մասնագիտություն ընտրի, կողմ կլինեն և ցանկացած հարցում սատարելու են երեխաներին։ Քանի որ, առաջինը ինքն է հպարտացել աղջկա ունեցած հաջողություններով։
Իր սենյակում Կատյան մեզ ներկայացրեց պատվոգրերը, որոնք ստացել է տարբեր մրցույթների և միջոցառումների մասնակցելուց․ ինտելեկտուալ մրցույթներ, ասմունքի փառատոն և նույնիսկ ավանդական գաթայի փառատոնից։
Կատյան որոշել է դպրոցն ավարտելուց հետո բարձրագույն կրթությունը շարունակել Թբիլիսիում՝ դեղագործի մասնագիտություն ստանալ և վերադառնալ հայրենի քաղաքում աշխատել։ Սիրում է ճանապարհորդել և նոր բացահայտումներ անել, իսկ իր և դհոլի ապագայի մասին մտածելիս ասում է, որ իր մեծ նպատակն է եղել և նույնիսկ երաժշտական դասարանն ավարտելուց հետո կշարունակի նվագել։ Որպես մասնագիտություն հավանաբար դհոլը չի ընտրի, սակայն ժպիտով ասում է, որ գոնե հարսանիքին նվագելու է և եթե մի օր իր աղջիկն ուզենա նվագել, միայն ուրախ կլինի։