“இருந்த வெள்ளத்த வந்த வெள்ளம் கிளப்பின மாதிரி ஆயிருச்சி எங்கட நிலம.

நிலையா இருக்கிற நாங்க விட்டுக் குடுத்திட்டு சீசனுக்கு மட்டும் வார ஆக்களுக்கு, அதுவும் சங்கத்தில உறுப்பினரா இல்லாதவங்களுக்கு இடத்த குடுத்திட்டு பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறம்.

“நீங்க ஆரம்பத்தில 5 போர்ட் வச்சித்தானே செஞ்சீங்க. இப்ப போர்ட் கூடின பிறகு எப்படி இந்தப் பக்கம் வரமுடியும்? அதனால எனக்கு இடத்தப் பிரிச்சித் தாங்க, இதுக்கு இங்கால நீங்க வரக்கூடாது, நாங்க அந்தப் பக்கம் வரமாட்டோம் - என்று சங்கத்தில உறுப்பினரா இல்லாத, 40 போர்ட்டுக்கு சொந்தக்காரரான தென்னிலங்கைய சேர்ந்த சிங்கள மீனவர் ஒருவர் எங்கள பார்த்து இப்படி சொல்றார்.

சுனாமியால போர்ட்டுகள் அடிக்கப்பட்டு (அழிக்கப்பட்டு), யுத்தத்தால மிச்ச போர்ட்டுகளும் அடிக்கப்பட்டு, உடுப்பை தவிர எல்லாவற்றையும் இழந்திருந்திருந்தம். இப்போதுதான் கொஞ்சம் எழும்பியிருக்கிறம். ஆனால், மீண்டு எழமுடியாதபடி திரும்பத்திரும்ப அடித்துக்கொண்டே இருக்கிறாங்க”

இவ்வாறு நாயாறு மீனவ சங்கத் தலைவர் கமலேஸ்குமார் புலம்புகிறார்.

வருடந்தோறும் முல்லைத்தீவு மாவட்ட கடற்தொழிலாளர் கூட்டுறவு சங்கங்களின் அனுமதியின்றி தென்னிலங்கையில் இருந்து முல்லைத்தீவு நோக்கி மீனவர்கள் படையெடுப்பதினாலேயே இந்த சூழ்நிலைக்கு கமலேஸ்குமார் போன்ற மீனவர்கள் முகம்கொடுத்துவருகிறார்கள்.

பூர்வீகமாக மீன்பிடித் தொழில் செய்துவரும் தமிழ் மக்களின் மீன்வளத்தை அள்ளிக்கொண்டு செல்வதற்கு அனுமதியளிக்கப்படாத 500இற்கும் மேற்பட்ட படகுகள் மூலம் சிலாபம் பகுதியிலிருந்து வரும் மீனவர்கள் வருடத்தின் மார்ச் மாதம் முதல் ஒக்டோபர் மாத முடிவுவரை இங்கு தங்கியிருந்து மீன்பிடிப்பதோடு, கூட்டுறவு சங்கங்களின் சட்டங்களையும் கடைபிடிப்பதில்லை. இந்தச் சட்டவிரோத செயற்பாட்டுக்கு அரசாங்கமும், அதன் நிறுவனங்களும் துணைபோவதாக முல்லைத்தீவு மீனவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள்.

கடந்த வருடம் கடற்தொழில் திணைக்களத்தின் பணிப்பாளரால் 200 தென்னிலங்கை மீனவர்களுக்கு அனுமதிப்பத்திரங்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளதாக மரியராசா குறிப்பிடுகிறார்.

“அனுமதியற்ற தென்னிலங்கை மீனவர்கள் மாட்ட செயலகத்திடம் சென்று அனுமதிபத்திரத்தை காண்பித்து கொட்டில் போட்டுக் கொள்வதற்கான அனுமதிப் பத்திரத்தை பெறுவதில்லை. கடந்த வருடம் கிராம சேவகர் ஒருவர் பதிவை மேற்கொள்வதற்காக சென்றிருந்த சமயம் தென்னிலங்கை மீனவர்களாலும் இராணுவத்தினராலும் தாக்கப்பட்டு இழிவுக்கு உட்படுத்தப்பட்டிருக்கிறார்” என்றும் மரியராசா கூறுகிறார்.

நாயாறு பகுதியில் தென்னிலங்கையைச் சேர்ந்த தனிநபர் ஒருவருக்கு 40 படகுகள் சொந்தமாக இருக்கின்றன என்று கூறுகிறார் நாயாறு கூட்டுறவு சங்கத் தலைவர் கமலேஸ்குமார்.

“எங்களுடைய மாவட்ட, கிராம கூட்டுறவு சங்கங்களின் தீர்மானத்தின்படி ஒருவருக்கு 5 படகுகள் மாத்திரமே வைத்திருக்க முடியும். ஆனால், சுனில் நிசாந்த என்பவர் பலவந்தமாக 40 படகுகளை வைத்துக்கொண்டு தொழில் செய்துவருகிறார். இவரது படகுகள் படகுத் துறையில் நிறுத்திவைக்கப்பட்டுள்ளமையால் எமது மீனவர்களின் படகுகளை நிறுத்திவைக்க போதிய இடம் இல்லை. அதுமட்டுமில்லாமல் எங்களிடம் அனுமதி பெறாமல் வாடியொன்றையும் அமைத்திருக்கிறார். அத்தோடு, உள்ளூர் மீனவர் ஒருவரின் கரைவலை அனுமதிப் பத்திரத்தையும் பலவந்தமாக பெற்று தொழில் செய்துவருகிறார். கடந்த 5 வருடங்களாக பலரிடம் முறையிட்டும் எந்தவிதமான தீர்வும் கிடைக்கவில்லை. இவருக்கு பல தரப்பிலிருந்து ஆதரவு இருப்பதால்தான் இவ்வாறான நடவடிக்கையில் ஈடுபட்டுவருகிறார்” என்றும் கமலேஸ்குமார் கூறுகிறார்.

“தடை ஏது எங்களுக்கு”

கடற்தொழில் திணைக்களத்தால் குறிப்பிட்ட சில மீன்பிடி முறைகள் தடைசெய்யப்பட்டுள்ளன. அவை தென்னிலங்கையிலிருந்து மற்றும் திருகோணமலையிலிருந்து முல்லைத்தீவு வரும் மீனவர்களுக்கு பொருந்தாது என்றே தோன்றுகிறது. வெளிச்சத்தைப் பாச்சி (Light Course), டைனமைற்றைப் பயன்படுத்தி மற்றும் தடை செய்யப்பட்ட வலைகளைக் கொண்டு இவர்கள் மீன்பிடித்து வருகிறார்கள். இவ்வாறு தடைசெய்யப்பட்ட முறையைப் பயன்படுத்தி பெரிய மீன்களைப் பிடிப்பதால் சிறிய மீன்கள், குஞ்சுகள், பவளப்பாறைகள் அழிந்துவிடுவதாக மீனவர்கள் கூறுகிறார்கள்.

அத்தோடு, கரைவலையை கடலுக்குள் 2,700 மீற்றர் வரையே செய்ய முடியுமென கரைவலைச் சட்டம் கூறுகையில் 5,000 – 6,000 மீற்றர் வரை முல்லைத்தீவு கடற்கரையில் கரைவலை பயன்படுத்தப்படுகின்றது. மனித வளத்தைக் கொண்டு இந்தளவு தூரம் கடலினுள் இடப்பட்டிருக்கும் கரைவலையை இழுக்கமுடியாது. அதனால், அதற்காக உழவு இயந்திரத்தில் வீஞ்ச் (Winch) என்ற ஒரு இயந்திரத்தைப் பொருத்தும் தென்னிலங்கை மீனவர்கள், அதனைக் கொண்டு கரையை நோக்கி வலையை இழுக்கிறார்கள். இதனால், கடலின் அடியில் பவளப்பாறைகள் முற்றாக அழிந்துபோகின்றன.

கடந்த வருடம் சின்னப்பாடு, உடப்பு போன்ற பகுதிகளில் மீன் உற்பத்தி குறைந்தமைக்கு இதுவே காரணமாகும் என்று கூறுகிறார் அளம்பில் கடற்தொழிலாளர் கூட்டுறவு சங்கத்தின் தலைவர் அமலன்.

“வெளி மாவட்டத்திலிருந்து வருகை தரும் மீனவர்கள் அங்கு பருவகாலத்தின்போது தொழில் செய்துவிட்டு பின்னர் இங்கு தொழில்புரிய வருகிறார்கள். இதனால், அவர்கள் வருடம் முழுவதும் தொழில் செய்கிறார்கள். ஆனால், நாங்கள் எமது பருவகாலத்தில் 6 மாதங்கள் மட்டும் தொழில்புரிவதனால், அதுவும் இந்தக் காலப்பகுதியிலேயே வெளி மாவட்ட மீனவர்களும் வருவதால் நாங்கள் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளோம். அந்தந்த பகுதி மீனவர்கள் அந்தந்தப் பகுதிகளிலே தொழில் செய்ய வசதிகள் செய்யப்படவேண்டும்” என்றும் அவர் கூறுகிறார்.

சட்டவிரோத மீன்பிடியால் கொக்கிளாய், கருநாட்டுகேணி மற்றும் கொக்குத்தொடுவாய் மீனவர்கள் தொடர்ந்து பாதிக்கப்பட்டு வருகிறார்கள். கொக்கிளாய் களப்புப் பகுதி இறால் இனப்பெருக்கம் அதிகமாகக் காணப்படும் பகுதியாகும். இந்தப் பகுதிகளில் இயந்திரப் படகுகள் பயன்படுத்தப்படுவது தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது. அத்தோடு, ஒரு சில வலைகளும் இந்தப் பகுதிகளில் பயன்படுத்தப்படுவது தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது. இருந்தபோதிலும், இந்தச் சட்டங்கள் தென்னிலங்கை மீனவர்களாலும், திருகோணமலையிலிருந்து வரும் மீனவர்களாலும் தொடர்ந்து மீறப்படுகின்றன.

திட்டமிட்டு பறிக்கப்படும் கரைவலை உரிமம்

1965ஆம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட வர்த்தமானி அறிவித்தலின் படி பெரும்பாலான தமிழர்கள் கொண்டிருந்த கரைவலை உரிமத்தை இன்று தென்னிலங்கை மீனவர்கள் தங்கள் வசப்படுத்தியிருக்கிறார்கள். கொக்கிளாய்,கொக்குத்தொடுவாய், கருநாட்டுக்கேணி, நாயாறு போன்ற பகுதிகளில் இருந்து போரின்போது மக்கள் இடம்பெயர்ந்திருந்தபோது 1996ஆம் ஆண்டு தென்னிலங்கையில் இருந்து மீனவர்கள் கொண்டுவரப்பட்டு குடியர்த்தப்பட்டுள்ளனர். இவர்களுக்கு திருகோணமலை மாவட்ட கடற்தொழில் விரிவாக்க அலுவலகம் தற்காலிகமாக கரைவலை அனுமதியை வழங்கியிருக்கிறது.

2010ஆம் ஆண்டு மீள்குடியேறிய தமிழ் மீனவர்கள் தங்களது கரைவலைகள் சிங்கள மீனவர்களால் பயன்படுத்தப்படுவதைக் கண்டிருக்கிறார்கள்.