View Static Version
Loading

Het Kanaal Gaea Schoeters / William Shakespeare

De eenentwintigste eeuw staat bekend als de eeuw van migratie. Vandaag wordt beschreven als de grootste vluchtelingencrisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Maar migratie is van alle tijden. Al eeuwen lang verplaatsen mensen zich naar andere plekken om een beter leven op te zoeken. Het toneelstuk The Book of Sir Thomas More bevat een reeks scènes die de gebeurtenissen omtrent het thema migratie reeds in 1517 behandelen. Immigranten uit Lombardije in Noord-Italië worden bedreigd door Londenaren die hen beschuldigen van het aannemen van banen en geld van de lokale bevolking en die willen dat ze worden teruggestuurd naar waar ze vandaan komen. Het is opvallend dat het toneelstuk aan verschillende auteurs wordt toegeschreven. Het is echter nooit voltooid, laat staan opgevoerd. Een van de bekendste scènes uit het stuk toont hoe Sir Thomas More opkomt voor de vreemdelingen en pleit voor een humane behandeling van mensen die gedwongen worden asiel aan te vragen door uit hun thuisland te moeten vluchten. Deze tekst wordt op basis van de inhoud, en vooral de typografie, aan William Shakespeare toegeschreven.
De tekst van Het Kanaal vindt zijn spiegel in die recent teruggevonden theatertekst van William Shakespeare, waarin de sheriff probeert de burgers van Londen tot rede te brengen die een groep recent aangekomen vluchtelingen willen lynchen. De gelijkenissen met de huidige tijd zijn frappant. Migratie is van alle tijden, onze primaire reactie erop ook. Elk organisme stoot af wat het vreemd is: de ‘strangers’ moeten weg.

De tekst van Shakespeare

Grant them removed, and grant that this your noise Hath chid down all the majesty of England; Imagine that you see the wretched strangers, Their babies at their backs and their poor luggage, Plodding to the ports and coasts for transportation, And that you sit as kings in your desires, Authority quite silent by your brawl, And you in ruff of your opinions clothed; What had you got? I’ll tell you: you had taught How insolence and strong hand should prevail, How order should be quelled; and by this pattern Not one of you should live an aged man, For other ruffians, as their fancies wrought, With self same hand, self reasons, and self right, Would shark on you, and men like ravenous fishes Would feed on one another…. Say now the king Should so much come too short of your great trespass As but to banish you, whether would you go? What country, by the nature of your error, Should give you harbour? go you to France or Flanders, To any German province, to Spain or Portugal, Nay, any where that not adheres to England, Why, you must needs be strangers: would you be pleased To find a nation of such barbarous temper, That, breaking out in hideous violence, Would not afford you an abode on earth, Whet their detested knives against your throats, Spurn you like dogs, and like as if that God Owed not nor made not you, nor that the claimants Were not all appropriate to your comforts, But chartered unto them, what would you think To be thus used? this is the strangers case; And this your mountainish inhumanity.

Shakespearebewerking

De tekst van Shakespeare werd door Gaea Schoeters en Annelies Van Parys bewerkt voor theater. Er werd de muziekvoorstelling Het Kanaal van gemaakt. Wat er precies met de tekst gebeurde en hoe respectievelijk de auteur en de componist te werk gingen, hoor je in de twee onderstaande video's

Auteur

Gaea Schoeters zag in de teruggevonden theatertekst van William Shakespeare een parallel met vandaag: veel is er niet veranderd in onze omgang met vluchtelingen en al wie anders is. In de productie Het Kanaal van Muziektheater Transparant verbindt ze het verhaal van een vluchteling met dat van een transseksuele vrouw. Annelies Van Parys zette dat om in een reeks liederen voor sopraan en gitaar/luit.

INHOUD VAN de voorstelling

Op het strand bij Calais maakt een vluchteling zich klaar om het Kanaal over te zwemmen, zijn toekomst tegemoet. Op de krijtrotsen aan de overkant neemt een (transseksuele) vrouw afscheid van het leven; nog even en ze springt haar einde tegemoet. Tussen de twee ontstaat een verrassende dialoog: hun lot blijkt sterker verbonden dan gedacht. In tegenstelling tot wat je zou vermoeden, is dit geen triest verhaal, maar vormen de twee monologen samen een ironische tragikomedie. Weliswaar wrang en maatschappijkritisch, maar nooit somber.

Interviews

Lees in onderstaande interviews met auteur en theatermaker Gaea Schoeters en actrice Katelijne Verbeke over de thema's in de toneelstukkken.

Postdramatisch theater?

Zou je deze voorstelling tot de stroming van het postdrama kunnen rekenen? Waarom wel/niet?

Trailer

Credits:

(C) Koen Broos

NextPrevious

Anchor link copied.

Report Abuse

If you feel that the content of this page violates the Adobe Terms of Use, you may report this content by filling out this quick form.

To report a copyright violation, please follow the DMCA section in the Terms of Use.