Loading

Ջավախեթի՝ լճերի և ազգային փոքրամասնությունների շրջան Ագնեշկա Զիելոնկա

Վարորդը, որը համաձայնեց մեզ տեղ հասցնել, տեղացի էր, և ողջ ճանապարհին մեզ պատմություններ էր պատմում իր հարևանների և ընկերների կյանքից: Մենք Թբիլիսիից Ջավախեթի էինք ուղևորվում, որը տեղակայված է Վրաստանի հարավ-արևմուտքում և սահմանակից է Հայաստանին:

Անցնանք Ծալկայի շրջանի գյուղերից մեկով, որը գտնվում է գեղեցկագույն մի լճի մոտ: Այս շրջանում մի քանի լիճ կա, սա առաջինն էր, որ տեսանք: Ճանապարհի երկայնքով խորհրդային դարաշրջանի լքված մռայլ հյուրանոցներ և ռեստորաններ էին:

Մինչև հաջորդ՝ Փարավանի լիճ 20կմ էր մնում: Այն Վրաստանի ամենամեծ լիճն է: Ամենաբարձրադիրներից մեկը. Փարավանին գտնվում է ծովի մակարդակից 2000մ բարձրության վրա: Դրա ափին համանուն փոքր գյուղ կա:

Այստեղ շատ են միատեսակ ոճի հին տները. դրանք 150-200 տարի առաջ կառուցել են հոգեմարտիկները՝ քրիստոնեական կրոնական խումբը: Նրանց Ռուսաստանից Կովկաս են արտաքսել 19-րդ դարի սկզբին եկեղեցուն չհնազանդվելու համար:.

Այսօր այստեղ ապրում են հիմնականում հայեր և ռուսներ: Գյուղում վրացերեն գրեթե ոչ ոք չի խոսում:

Փայտանյութը չի հերիքում, այդ պատճառով էլ տներն աթարով են տաքացվում:

Տեղացիների եկամտի գլխավոր աղբյուրներից մեկը ձկնորսությունն է: Բռնած ձուկը տեղացիները վաճառում են՝ շարվելով մայրուղու երկայնքով: Այն համեղ է, անցնողներն արագ գնում են ամբողջը:

Սլավան շատ համեղ երկնագույն պանիր է պատրաստում սեփական բաղադրատոմսով: Այդ գործին լծվում է ողջ ընտանիքը: Պանիրը վաճառում են Թբիլիսիի Սամգորիի շուկայում:

Այդ փոքր բիզնեսը Սլավային, նրա կնոջն ու տղային ապահովում է կյանքի արժանապատիվ պայմաններ: Հիմա նրանք վերանորոգում են տունը: Քաղաքում ավելի հեշտ կլիներ ապրելը, սակայն Սլավան ոչ մի կերպ չի կարող հրաժարվել հանգիստ գյուղական միջավայրից:

Գորելովկան ընդհուպ մինչև 20-րդ դարի վերջը գլխավորապես հոգեմարտիկների գյուղ էր: Մեծ և խիտ բնակեցված:

Հոգեմարտիկների ավանդական տուն Գորելովկայում, այսօր այստեղ թանգարան է:

Հոգեմարտիկների մեծ մասը լքել է Ջավախեթին: Շատերը Կանադա են տեղափոխվել, մյուսները վերադարձել են պատմական հայրենիք՝ Ռուսաստան: Այսօր Գորելովկայում ընդամենը մոտ 100 հոգեմարտիկ է ապրում:

Տան պատին վրացի մեծ պոետ Շոթա Ռուսթավելիի գրաֆիտին է: Նա արմատներով նույնպես այս շրջանից է եղել:

Տրոյիցկոյեն Հայաստանի հետ սահմանի վերջին գյուղն է: Տրոյիցկոյեի հարևանությամբ Մադաթափա գյուղն է:

Ջավախեթիում ձմեռները խստաշունչ են: Ցրտերն այստեղ սկսվում են նոյեմբերին:

Մասիսը որպես որսորդապետ է աշխատում տեղի արգելոցում: Նա ասում է, թե գիտի բոլորին և ամեն ինչ իր տարածքում, ոչինչ չի վրիպում նրա աչքից: ՛

Մասիսի թոռը: Մասիսն ասում է, որ թոռնիկը ջերմացնում է իր սիրտը:

Մադաթափա լճի տարածքում միշտ շատ թռչուններ կան, այդ թվում՝ ձկնկուլներ, արագիլներ, կռունկներ:

Մասիսը Մադաթափա լճի մոտ մնացած թռչունների կանոնավոր հաշվառում է անում: Եվ ընդհանրապես նա տեղական կենդանական աշխարհի մասին գիտելիքների շտեմարան է:

Անասնաբուծությունը Ջավախեթիում ֆերմերության ամենատարածված տեսակն է:

Created By
JAMnews Թբիլիսի
Appreciate

Report Abuse

If you feel that this video content violates the Adobe Terms of Use, you may report this content by filling out this quick form.

To report a Copyright Violation, please follow Section 17 in the Terms of Use.