Ես շրջապատի խինդն ու ուրախությունն եմ, բայց մի գաղտնիք բացեմ՝ երբեմն ես շատ եմ տխրում, որովհետեւ․․․տեր չունեմ, պատկերացնու՞մ եք․․․

Ճիշտն ասած՝ ես էլ չեմ պատկերացնում, բայց մենակ եմ, տխուր եմ․․․

Քանի որ կուշտ փորիկներից խոսեցի, առաջինը Չաղլիկի մասին պատմեմ։ Դե, երեւի հասկացաք, որ նա կացարանի Չաղոն է :) Ճիշտն ասած՝ եթե քիչ ուտեր, իմ, այսինքն՝ Պաբլոյիս պես գեղեցիկ կազմվածք կունենար ) Սովորաբար, Չաղլիկի դեմքի արտահայտությունը միշտ այսպիսին է՝

Իսկ երբ նրան Չաղո են ասում, ահա այսպիսին )))

Այս աղջնակն էլ Զուզուն է՝ համարձակ, բայց սիրալիր գամփռ։

Տերերը նրան դուր էին նետել, որովհետեւ Զուզուն թաթիկի խնդիր ունի։

Երբ <<Փոուզիթիվ>>-ի կամավորները նրան գտան, Զուզուն նաեւ մաշկային խնդիրներ ուներ։ Սկզբում նա շատ ագրեսիվ էր մարդկանց հանդեպ։ Դե, երեւի հասկացաք, թե ինչու։

Բայց նա բուժվեց։ Միայն երբեմն թաթիկն է ցավում, բայց նա մյուս շների պես սպասում է իր տիրոջը։

Նա Լունան է։ Ջանֆիդա գյուղում, որտեղից մեր կամավորները վերցրել էին նրան, կենդանիներին կրակելը, ցավոք, սովորական բան է․․․այդպես, մի գնդակ էլ Լունային էր դիպել, եւ նա այսօր առջեւի մեկ թաթիկով է։

Չնայած դրան՝ շատ աշխույժ շուն է։ Նա վիրահատվել է եւ լիովին առողջ է։ Ասում են՝ Լունան տեր է ունեցել․․․

Այս թիթիզ տղան էլ անուն չունի ) Նրան գտել են շատ վատ վիճակում, անգամ քայլել չէր կարողանում, բայց անասնաբույժը փրկեց։

Նրան էլ են տերերը դուրս հանել։

Լկստվելու համար խելքն իրենը չի )))

Մեր խոշորակազմ աղջիկներից է՝ ալաբայ։

Ավանի բակերից մեկում նրան գտել են շատ հյուծված վիճակում, շարժվել գրեթե չէր կարողանում։ Նա էլ է սպասում իր պատասխանատու տիրոջը։

Նախորդը, կրկին ստիպված եմ ասել, որ դուրս է նետել նրան։ Ահա այսպիսի դեպքերը բացառված չեն, քանի դեռ համապատասխան օրենք չկա(մնում էր ես՝ Պաբլոս, օրենքների մեջ էլ խորանամ ու պը՜րծ․․․)։

Նա էլ կացարանի ամենաերկար ու ամենակարճահասակ շունն է՝ Ժորիկը )))

Եվ վերջում թույլ տվեք հիշեցնել, թե ինչ կյանքի կտոր եմ ես ))) եւ, խնդրում եմ, չմոռանաք, որ մենք բոլորս երազանք ունենք․․ Կհանդիպենք մեր կացարանում ։)