Հայկական ազգագրական պարը տարածում է գտել Ջավախքի տարբեր գյուղերում։ Որոշ գյուղերում գործում են համույթներ կամ պարի խմբակներ։ Ազգագրական պարի խմբերին ծանոթանալու և իր ընթերցողին Ջավախքի պարող երիտասարդների մասին տեղեկացնելու համար jnews-ը պարուսույց Նասլեթ Քեյանի հետ այցելեց դասընթացներին։
Նասլեթը պարուսույցի գործունեությունը սկսել է 2008 թվականից Վաչիան գյուղի դպրոցից։ Այնուհետև կրճատումներ են եղել, պարի խմբի հետ պարապմունքները շարունակել է գյուղի մշակույթի տանը։ Ժամանակի ընթացքում ընդլայնվել են գոործունեության շրջանակները՝ ձգվելով Ասպինձայի շրջանի Դամալա գյուղից մինչև Ախալքալաքի ծայրամասի Սամսար գյուղ։ «Կհրաժարվեմ պարել միայն մի դեպքում, երբ իմ պարը բիզնես դառնա»,- ասում է Նասլեթ Քեյանը։
«Վաչիան» համույթը
«Բարալեթ» համույթ
Բարալեթ գյուղում երիտասարդները սիրով են այցելում ազգագրական պարի դասերի։ Այս խումբը հիմնվել է 2012 թվականին։ Այսօրվա անդամների մի մասն էլ ուսանողներ են, ովքեր անկախ իրենց ընտրած մասնագիտություններից, չեն դադարել պարել, իսկ արձակուրդներին սիրով վերադառնում են իրենց սիրելի «Բարալեթ» համույթի դասերին և փորձերին։ Բարալեթ գյուղում ազգագրական պարի դասերի են հաճախում 35 աշակերտ։
«Ջիվանի» համույթ
«Զարթոնք» համույթ
«Կարին» համույթ
Դամալա գյուղը Ասպինձայի շրջանում է։ Գյուղում 2016 թվականից անցկացվում են ազգագրական պարի դասեր։ Գյուղի համույթը կոչվում է «Կարին», որտեղ այսօր պարում են 20-ից ավելի երիտասարդներ։ Գյուղի ակումբում պարի դասաժամեր անցկացնելը ռիսկային էր։ Հաշվետու համերգներից մեկի ժամանակ բեմի տախտակները կոտվեցին և փորձերը ժամանակավոր կասեցվեց։ Այսօր խմբի փորձերի համար գյուղում այլ տարածք են հատկացնելու։ Երիտասարդներն անհամբեր սպասում են պարի դասերի վերսկսելուն։
«Սամսար» համույթ
Ախալքալաքի ծայրամասի գյուղերից Փոքր Սամսարը բազում խնդիրներ ունի և պարի խումբը այստեղ ոչ միայն պար սովորելու տեղ է, այլ նաև երեխաների առօրյան հետաքրքիր ու գունավոր դարձնելու միջոց։ 3 տարի է, ինչ հեռավոր Սամսարում պարի դասեր են անցկացվում, խմբի անդամները եղել են Հայաստանի և Վրաստանի տարբեր քաղաքներում։ Պարը նրանց համար նաև միջոց է կարճ ժամանակով գյուղից դուրս գալու, ծանոթանալու և ապա նորից վերադառնալու համար։
Այս համույթները մասնակցել են տարբեր փառատոնների, թե Ջավախքում, թե՛ Ջավախքից դուրս՝ Վրաստանի և Հայաստանի տարբեր քաղաքներում։ «Վաչիան» և «Բարալեթ» խմբերը ելույթներով հանդես են եկել Արցախում և Լիբանանում ևս։
Նասլեթ Քեյանի երազանքը մեկն է՝ գոնե յուրաքանչյուր խմբից մեկ կամ երկու հոգի իր գործի շարունակողներ դառնան։