Voor het wakker worden eerst nog gedroomd. Over het huisje waar we nu zitten, althans dat zou heel goed kunnen. Het begon rustig, maar dan komen er mensen langs wandelen, met honden die vervelend gaan doen, en het wordt steeds drukker. Ook verandert het huisje zelf, het wordt nu het laatste of eerste huisje van een rij en het functioneert meer als een winkel voor rare spullen, waarbij ik alsmaar ongerust ben of er niks van ons wordt meegenomen. Als de gebouwen ernaast ook nog eens een reusachtig magazijn blijken te zijn word ik wakker. We kunnen lekker buiten ontbijten en de buurvrouw komt, net voor we weggaan nog een halogeenlampje brengen als vervanging in een lamp die het niet doet. We rijden eerst richting Elsloo en dan naar Diever. We stoppen vlak bij een vroegere kolonie, nu een psychiatrische inrichting en drinken wat op het terras van de uitspanning. In Diever gaan we lunchen en we fietsen dan door het landschapspark naar het bezoekerscentrum waar we weer wat drinken. Het is de hele tijd echt heel prachtig weer, de zon staat strak aan de hemel. Foto’s maken is daardoor wel beperkt, zeker als er tegenlicht, meertjes en wat er zoal te vinden is te zien zijn, de enorme contrasten zien er gewoon niet zo lekker uit. Vandaar door naar Oosterwolde, wat een prachtig veenkoloniaal dorp blijkt, hoewel inmiddels omringd door flinke moderne buitenwijken. Daar is de AH die het dichtstbij ons huisje is, een kilometer of vijf ervandaan namelijk. Na het boodschappen doen fietsen we naar Makkinga en dan door naar het huisje. We hebben dan 48 kilometer gefietst. Bij het in de koelkast zetten van de boodschappen valt er een fles uit de deur, dus eerst glas en prut opruimen voor we echt lekker rustig buiten kunnen gaan zitten. We eten lekker buiten, een beetje pasta met pesto en een grote bak sla. Nu de zon steeds lager komt te staan wordt het licht wel mooier. Van die kleine vlekken zonlicht op de verschillende planten in de tuin, dat ziet er prachtig uit. En de vogels blijven maar fluiten. Bij het inlezen van de foto’s uit de verschillende camera’s blijkt dat de klokken niet gelijk lopen. Mijn Leica wijkt nogal af, de Lumix van Wanda loopt precies gelijk. En de nieuwe Olympus compact die beschikt over GPS en die op basis van die informatie de klok kan instellen loopt natuurlijk precies goed, behalve dat het feit dat we zomertijd hebben kennelijk niet vanzelf wordt opgemerkt, een uur er naast dus. Maar als alle klokjes gelijk lopen worden de foto’s mooi door elkaar heen in het systeem opgeslagen. Hopelijk is dat vanaf nu dan geregeld.

zondag 5 juni 2016

Deze nacht geen droom rond het huisje, meer een vreemd verhaal over verwarring in de stad en mensen die niet weten wat er gaat gebeuren. Het is ook deze dag prachtig weer met buiten ontbijten en dan wat verder rommelen rond het huisje. Er is een enorme hoornaar, die ook een poosje binnen rond bromt. We gaan nu eens voor het huisje zitten, daar is de schaduw. Wanda borduurt, en het nestkastje tegenover de voordeur blijkt bewoond door een familie pimpelmezen. Iedere keer wanneer één van de beide ouders opduikt met eten piepen de kleine vogeltjes harder. Tussendoor kijkt er al wel zo nu en dan één uit het gaatje. Ook veel andere vogels, fluiten, piepen en vliegen rond. Na de lunch met afbakbroodjes, er is een combimagnetron, gaan we een stukje wandelen. We stoppen bij de theetuin, vrijwel om de hoek, en drinken daar wat. Een prachtige rode kater is graag bij ons, het kost wel wat moeite om hem te weerhouden van de koffiemelk te drinken. Het is een prachtige ruime tuin, met hier en daar een zitje. Vandaar lopen we verder, kleine weggetjes tussen de landbouwgronden waar de eerste maïs en aardappels boven de grond beginnen te komen. We lopen verder langs een fietspaadje, daarnaast ligt een plek voor kamperen en mediteren. Even verderop de ijsbaan, nu een keurige waterplas, de tjaskermolen ontbreekt, er is alleen een paal. Veel libellen boven het water. Even verderop is een zorgboerderij waar we een flesje vruchtensap kopen en opdrinken. De eigenaresse vertelde dat ze na de scheiding met de boerderij met 150 zeugen bleef zitten, maar dat dat toch te veel was. Nu is ze bezig om te schakelen naar zorgboerderij. Er moest nog wat worden bijgebouwd en dan kon het bedrijf verder, nu woonden er nog maar een stuk of drie mensen die zorg nodig hebben. We lopen terug, dezelfde weg, maar je ziet toch soms andere dingen. Op een blad van een plant langs de weg zit een mooie meikever, dat zie je wanneer je loopt, niet als je fietst. En ook weer even langs de theetuin, nu voor verse muntthee met scone plus jam en clotted cream. Wanneer we doorlopen naar het huisje merken we dat de huisnummers hier niet in even en oneven aan beide zijden zijn verdeeld, maar dat ze aan de ene kant oplopen, en via de andere kant nog verder door omhoog nummeren. Ons nummer 28 is zo ongeveer het hoogste nummer. We eten nog buiten, asperges met krieltjes en wat daar verder zoal bij hoort. Dan toch maar naar binnen waar we zelfs de kachel aan maken, wat meer voor de leut dan dat het echt nodig is, maar het wordt er volgens Wanda wel lekker warm van. Ik doe mijn bloes maar uit.

maandag 6 juni 2016

Dat het nog steeds mooi weer is, daar beginnen we aan te wennen. Een fietstocht staat voor vandaag op de planning, nadat eerst de Philips wasmachine aan het werk geweest is. Eerst naar Albert Heijn in Oosterwolde om wat boodschappen voor onderweg te doen, daarna fietsen we met een mooie omweg naar Veenhuizen. Onderweg zien we nog een ree, gewoon in het veld. Eerst staat ze stil, maar na een poosje gaat ze hollen. Omdat het maandag is, is niet alles open, maar een kopje bij een leuke theetuin is geen probleem. Vandaar naar het Fochteloërveen waar je over een mooi fietspad doorheen kunt. We stoppen bij de vlonder die je de mogelijkheid levert om een beetje boven het hoogveen te lopen. Het speciale mos kun je dan goed zien, van de veenpluizen zijn er zoveel dat je die witte verzameling overal om je heen ziet. Het kleine Olympusje maakt het fotograferen vanuit een laag standpunt erg makkelijk door het opklapscherm. De ingebouwde GPS legt meestal wel vast waar je de foto maakt, maar heeft elke keer wel even tijd nodig, dus soms mist die informatie. In het gebied loopt even verderop een nogal groot uitgevallen kudde Schotse Hooglanders, een deel van de koeien loopt door het water. Wij fietsen door naar Appelscha in de hoop dat daar een winkel is voor de boodschappen voor vanavond. Het is een Poiez, een ons niet echt bekend merk winkel, maar het schijnt hier in de buurt wel meer voor te komen. We fietsen op dat moment langs het kanaal waar zowel een nieuw winkelcentrum als een flink deel van de wat oudere winkels leeg staat. Kennelijk is er niet goed nagedacht over de nieuwe centrum want het is nu kennelijk al overbodig. Volgens de eigenaar van het terras waar we even wat drinken weet het gemeentebestuur ook niet goed hoe met de krimp om te gaan en worden er veel vreemde besluiten genomen. Ik vraag me af in hoeverre het ontbreken van een goede lokale krant daar een rol in speelt. We fietsen verder en komen dan nog door een heel ander stuk Appelscha, namelijk een deel ruim voorzien van horeca, maar dat stuk ligt aan de rand van het bos, er is zelfs in het weekend een kamelenmarkt, waarvan we geen idee hebben wat het voorstelt. Via bos en veld komen we dan weer terug bij het huisje, waarbij een leuk stuk loopt via een echt schelpenpad dwars door de landbouwvelden aan de rand van het Drents Friese woud. Deze avond geen vuurtje, het is warm genoeg wat gezien het weer misschien ook niet zo vreemd is.

dinsdag 7 juni 2016

Een eekhoorn verplaatst zich van tak naar tak, van boom naar boom, van links naar rechts voor ons huisje langs. Daarna gaan wij buiten ontbijten. We gaan met de auto naar Veenhuizen om daar wat rond te kijken. Maar het blijkt dat veel van de kleine bedrijfjes die er wat leven in de brouwerij moeten brengen gesloten zijn, sommige schijnen slechts één dag in de week geopend te zijn. Maar mooi weer is het wel, en de namen van de gebouwen druipen van de rechtvaardigheid en goedbedoelde spreuken. We gaan dan ook lunchen bij ’Bitter en Zoet’, het is het oude ziekenhuis, nu omgetoverd in een redelijk luxe hotel restaurant. We nemen een stevige boterham met kaas en peer. Terwijl we wachten komt er iemand langs die duidelijk op weg is naar het nog actieve medische gedeelte van het gebouw, de hernia-kliniek. Daarna halen we onze tandem uit de bus en gaan een stukje fietsen. Het kost wat moeite om de route langs de knooppunten op te pakken, maar dan gaat het verder prima. In de loop van de tocht komen we maar liefst twee hunebedden tegen. Opvallend is de maatvoering van het landschap. Zowel de boeren als de natuur lijken inmiddels flinke lappen grond te hebben, maar de paadjes lopen soms door behoorlijk lege stukken. Het is afwisselend landbouw/veeteelt en bos. In Norg nemen we nog wat te drinken met kwarktaart. Dan fietsen we terug naar Veenhuizen, op dat stukje van de route komen we het tweede hunebed tegen dat wel mooi wordt verlicht door de al wat lager staande zon. We hebben dan 32 km gefietst. Met de auto rijden we vervolgens naar Oosterwolde, waar we bij de AH voor een paar dagen eten inkopen, zodat we niet elke dag ons tochtje op de beschikbaarheid van een winkel hoeven af te stemmen. Eerst bij de HEMA nog twee kopjes ter vervanging van de twee die ik hier kapot heb laten vallen. Na het eten, soep en een broodje, na die kwarktaart hoef je niet zo heel veel meer te eten, gaan we nog wandelen. Onze ’tuin’ is namelijk een enorme strook bos. Niet zo breed, 100-150 meter denk ik, maar wel lang, een kilometer of zo. Er is een pad, dat naarmate we dieper het gebied inlopen wel steeds verder overwoekerd lijkt. Maar het gebied wordt wel onderhouden. Bomen die over het pad gevallen zijn tijdens een storm zijn wel doorgezaagd zodat we door kunnen lopen. Na het kleine vijvertje vrij dicht bij het huisje is er verderop nog een grotere vijver, maar ook daar een bankje. Nog verder begint het spoor steeds verder weg te zakken en is het op een gegeven moment op. De Ijsbaan die daar ergens ligt, nu een klein meertje, halen we niet. Kennelijk loopt het pad niet zo ver door. Er staan veel springbalsemienen en vingerhoedskruid. En muggen zijn er ook. De dassenburcht vinden we niet echt, hoewel er wel ergens een hol is dat te groot lijkt voor een konijn, dus wie weet.

woensdag 8 juni 2016

We hebben bedacht om richting Wolvega en eventueel wat verder te fietsen omdat het er daar op de kaart met veel watertjes nogal mooi uitziet. Dat gaan we dus ook doen, ook al lijkt het weer een beetje minder. Onderweg nog een beetje last van een loslopende hond bij een boerderij, nog wel aan de fietsroute, zo’n beest zou daar toch aan gewend moeten zijn, of door de baas aan de lijn gehouden worden.Terwijl we in Noordwolde na het kopen van wat lunchspul bij de Jumbo even een kopje doen trekt het snel dicht, geen zon meer te zien en de wind voelt ook nogal frisjes aan. Ik doe een jas aan, Wanda haar trui. We rijden verder, we volgen een route van knooppunten, waardoor we wel over leuke weggetjes komen, maar ook flink omrijden lijkt het. Je komt dan ook eerst door het leuk genoemde Noordwolde-Zuid. Maar er is temidden van het grasland een bankje, waarop zelfs een pot met plantjes staat waar we lunchen. Rondom maaien de boeren het gras, de grote velden waarop geen koeien meer lopen, er zijn daardoor ook geen of weinig hekken meer. Langs het pad staan nog wel de paaltjes, maar alleen hier en daar nog een stuk roestig prikkeldraad. De roofvogels houden het pas gemaaide terrein goed in de gaten, buiten het gras zal er ook wel het nodige dierenleven in stukken gemaaid worden. We besluiten tijdens het eten van de broodjes om de route wat in te korten en niet verder te gaan dan Wolvega. De route daarheen voert gelukkig wel over een leuk paadje en vervolgens over een fietspad langs de Linde. Schelpenpad met veel kleine bruggetjes over de vele zijkanaaltjes het veen in. Het is een prachtig gebied. De tocht eindigt wel bij de snelweg, waar we onderdoor kunnen en een stukje langs, we drinken nog wat bij het Van der Valk wegrestaurant bij Wolvega en beginnen dan aan de terugtocht. Ook die gaat weer slingerend over achteraf paadjes door de bospercelen die gelukkig ook hier het landbouwgebied veelvuldig onderbreken. Wanda doet haar jas ook nog aan. Zo kronkelen we door het land weer terug. Om een uur of zes zijn we weer in het huisje, met 56 kilometer op de teller van de tandem. De kachel gaat aan, misschien niet echt nodig, maar wel lekker hoewel het een lastige kachel blijft om een echt lekker vuurtje in aan de gang te krijgen en vooral te houden.

donderdag 9 juni 2016

We kijken eerst naar het weer buiten, dat oogt wat betrokken, maar de voorspellingen zijn heel goed: zon, maar wat frisser. We willen proberen nu wat verder langs de Linde te fietsen en rijden daarom eerst met de auto naar Noordwolde. Bij de Jumbo koopt Wanda spullen voor de lunch en we laten de auto op het parkeerterrein staan. Het is inmiddels prachtig weer geworden en we fietsen een flink stuk dezelfde route als gisteren. Maar in het zonlicht zien veel dingen er toch anders uit. We volgen weer het fietspaadje langs de Linde, het wemelt er nu van de libellen. Minimaal vier soorten, van rood tot een soort met een groene kop. Een andere is mooi vaal blauw, weer een andere is geel. Soms maken ze ruzie en dan hoor je de vleugels tegen elkaar ratelen. We rijden nu door onder de snelweg, en over het spoor. Daar gaat het paadje verder. Eerst moeten de schapen opzij die lekker op het pad liggen te herkauwen. Daarvoor moet je gaan lopen. We rijden verder en stoppen zo nu en dan, onder andere bij een oud sluisje. Om even wat te drinken hebben we besloten de route even te verlaten om naar Oldemarkt te gaan. Dat blijkt wat voeten in de aarde te hebben omdat dat paadje een zelfbedieningsveerpont bevat. Dat wordt draaien. Eerst om het op te halen, want het ligt natuurlijk aan de overkant, en vervolgens om het water weer over te steken. De kettingen liggen normaal op de bodem, alleen tijdens het oversteken haal je ze op en verplaatst het puntje zich. Moest wel even uitblazen, eenmaal aan de overkant, en toen werd het druk genoeg om het pontje nog een keer heen en weer te zien varen.

Oldemarkt is een plaatje met een haventje en we komen daarlangs binnen, ook over het industrieterrein dus, waar ook wel wat bedrijfswoningen tussen de loodsen staan. Pas wanneer we aan de andere kant van het dorp de horeca vinden, niet bij de haven dus, herken ik het: jaren geleden zijn we hier ook een paar keer geweest toen we in een ander huisje zaten. We hebben al besloten niet meer via het pontje terug te gaan, maar kiezen een andere route die ons weer naar de schapen brengt. En vandaar terug naar Noordwolde, waarbij we nog een keer stoppen om wat te drinken en onze bananen op te eten. Terug bij de auto blijkt dat we 42 km gefietst hebben. Na het eten loop ik nog een keer ’ons’ bos in om foto’s te maken van het vingerhoedskruid dat zo mooi in het late zonlicht staat. Nu wel met statief zodat alles mooi scherp wordt, want je moet soms lang belichten, ook al staan ze in de zon die door de bomen gefilterd wordt. Wanda begint inmiddels met inpakken, want morgen zit onze week in dit heerlijke huisje er op en gaan we naar de Achterhoek, bij Eibergen.