Loading

Eten van eigen hof een documentaire zoektocht naar de ziel van de nieuwe consument

De achtergrond

In verschillende Nederlandse gemeenten, waaronder Ede, staan herenboerderijen op stapel. 150-200 gezinnen investeren elk 2.000 euro in grond en bedrijfsmiddelen, trekken een boer aan, stellen hun favoriete bouwplan samen en produceren op deze manier hun eigen voedsel. Zonder zelf de eigen handen vies te hoeven maken. Dit fenomeen ontwikkelt zich razendsnel. Een nieuwe consument vormt een nieuwe beweging. Eten van eigen hof gaat op zoek naar de ziel daarvan.

Drie herenboeren

Wat bezielt mensen om weer hun eigen voedsel te gaan verbouwen? Op zoek naar een antwoord volgt Eten van eigen hof een jaar lang drie herenboeren. Voor de ene uit Ede is het er op of er onder. Dit jaar zullen nog 100 gezinnen geworven moeten worden en een locatie gevonden. Gaat dat lukken en weet hij de club initiatiefnemers bij elkaar te houden? De tweede van de landelijke organisatie is bezig met de verdere ontwikkeling van het herenboerenconcept en de mogelijke uitrol op landelijke schaal. Toegang tot grond zou wel eens het belangrijkste knelpunt kunnen worden. Hoe lost hij dat op? En de derde herenboer van herenboerderij Boxtel die al twee jaar draait, kan laten zien wat het in de praktijk betekent om herenboer te zijn. Is je eigen voedsel verbouwen ook na een paar jaar nog steeds zinvol en leuk?

Monic Holman

Gezond leven, goed eten en veel sporten kreeg zij van huis uit mee. En zij kocht haar eten al bij de biologisch dynamische boer. Maar toch vond ze dat ze onvoldoende zicht had op de manier waarop haar voedsel werd geproduceerd, bijvoorbeeld wat betreft dierenwelzijn. Monic meldde zich als een van de eersten aan bij herenboerderij Boxtel. Ze zit in het bestuur, weet alles van de zakelijke en sociale kant van het bedrijf en heeft een passie voor fermenteren.

Goed eten

Herenboeren vormen een divers gezelschap van mensen met jonge kinderen, idealisten, hobby-tuinders, landbouw- en voedingsdeskundigen, gepensioneerden en activisten en hun motieven verschillen al evenzeer. Maar wantrouwen tegen de moderne landbouw en levensmiddelenindustrie wordt vaak als argument genoemd. Herenboeren willen meer grip op hun voedselproductie krijgen en eerlijke, pure en biologische producten op hun bord. Maar zijn die altijd wel beter? Is biologisch ook gezonder? Eten van eigen hof zoekt de antwoorden in kringen van zowel reductionistische wetenschappers als meer holistische deskundigen.

Geert van der Veer

In een ver verleden werkte hij voor de Limburgse Land- en Tuinbouworganisatie. Hij beoordeelde de rentabiliteit van landbouwbedrijven en moest constateren dat 60 procent van hen het niet zou redden. De hoge grondprijs, afhankelijkheid van Brusselse subsidies en het hoge aandeel vreemd vermogen waren daar debet aan. Wat als je die problemen nu eens kantelde? Niet het eigendom van grond nastreven maar de toegang? Niet veel voor weinig produceren, maar een diverser aanbod voor een betere prijs? Niet banken maar klanten laten investeren in de landbouw? Daarmee stonden de contouren van de herenboerderij eigenlijk al op papier.

De beweging

De herenboerderij in Boxtel houdt varkens, koeien en kippen voor vlees (nog geen melk) en eieren, teelt 8 soorten peren, 4 soorten pruimen en 12 soorten appels en verbouwt 55 soorten groenten. De boerderij voorziet in 60 procent van de behoeften van de deelnemers tegen een prijs die vergelijkbaar is met die van Albert Heijn. Is dit model opschaalbaar? Is het herenboerenconcept een serieus alternatief voor of naast de gangbare landbouw? Wat is daarvoor nodig en is het überhaupt wenselijk? En what about gender? Een misschien wat ongemakkelijke vraag, maar eten van eigen hof betekent ook wekelijks je eigen voedselpakket ophalen, groenten wassen, snijden, wecken en bereiden. Geen gemaksvoedsel meer voor de herenboer (m/v) en wie draait daar voor op?

Eric 't Hoen

Vijf jaar geleden gaf hij zijn carrière als onderofficier bij de landmacht op om fulltime huisman te worden. "Er zijn voor de kinderen", is sindsdien zijn belangrijkste levensdoel. Goed voedsel voor zijn kinderen op tafel zetten, is wat hem drijft naar het herenboerenbestaan. Hij is een van de ‘kartrekkers’ in Ede. Eric is geen foodie, niet bovenmate geïnteresseerd in of op de hoogte van voedsel en landbouw, maar wat hij haarfijn aanvult is spanning tussen zijn linker- en rechterbuurman tijdens een vergadering. En daar zegt hij dan wat van en daar wil hij dan wat mee. Want dat is zijn tweede natuur als gewezen onderofficier. Je moet ten allen tijde blind op de groep kunnen vertrouwen.

Created By
barend hazeleger
Appreciate

Report Abuse

If you feel that this video content violates the Adobe Terms of Use, you may report this content by filling out this quick form.

To report a Copyright Violation, please follow Section 17 in the Terms of Use.