อยู่มาวันหนึ่ง มีปลาการ์ตูนชื่อ ส้มจี๊ด เป็น ปลาการ์ตูน ที่รักการผจญภัยมากๆ มันได้ออกไปเที่ยวเล่นกับฝูงปลาทะเลสายพันธุ์อื่นๆ ด้วยความที่มันรักในการผจญภัย มันจึงชวนเพื่อนๆ ว่ายน้ำไกลเกินกว่าเขตที่มันอยู่ และมันได้พลัดหลงกับเพื่อนๆ มันว่ายน้ำไปเรื่อยๆ เพื่อหาทางกลับบ้าน ว่ายๆๆๆ ว่ายไปเรื่อยๆ แต่มันก็ไม่เจอทางกลับบ้านของ...
ปลาการ์ตูน ปลาตัวเล็ก สีสันสดใจ ชอบจับกลุ่มรวมกันอย่างเหนียวแน่น และรักการผจญภัย มักอาศัยอยู่ตามแนวปะการังใต้ทะเล
ส้มจี๊ด ทั้งเหนื่อย และท้อ มันเลยไปนอนพักใน ดอกไม้ทะเล แถวๆแนวปะการังใกล้ๆเขตหาปลาของชาวประมง ในขณะที่มันกำลังนอนพักอยู่นั้น ได้มีอวนของชาวประมงลากมา และได้จับตัวมันขึ้นไปพร้อมๆกับฝูงปลาชนิดอื่นๆ
ดอกไม้ทะเลเป็นแหล่งอาหาร และเป้นที่หลบภัยของปลาการ์ตูนเพราะดอกไม้ทะเลที่จะทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ ปกป้องดูแลเจ้าปลาเหล่านี้ให้รอดชีวิตจากสัตว์ใหญ่ โดยการนำส่วนหนวดที่หนึบหนับของมันที่เปรียบเสมือนเข้มพิษทำให้ผู้ที่โดนมันเป็นอัมพาต และก็ตายไปในที่สุด
ทำไมปลาการ์ตูนถึงไม่ตาย? ก็เพราะว่าปลาการ์ตูนรู้จักปรับตัวโดยการทำให้ตัวเองมีเมือกเหนียวๆ มาปกคลุมตัวเองจากพิษของดอกไม้ทะเลนั่นเอง และในขณะเดียวกันดอกไม้ทะเลก็เลือกที่จะจดจำลักษณะของปลาการ์ตูนเพื่ออยู่ร่วมกันอย่างเป็นมิตร
ตอนนั้นมันคิดว่ามันต้องตายแน่ๆ แต่ทันใดนั้นได้มีเด็กน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง เดินมาที่อวนหาปลาของชาวประมง เด็กคนนี้เป็นลูกของ ชาวประมง และเธอ เอ็นดูส้มจี๊ดมากๆ เธอจึงบอกให้พ่อของเธอพาปลาตัวนี้กลับบ้าน พ่อของเธอจึงขับเรือนำเจ้าส้มจี๊ดไปปล่อยแถวๆเขตปากการังที่มันเคยอาศัยอยู่ ส้มจี๊ดจึงได้กลับบ้าน และกลับไปหาครอบครัวของมัน หลังจากนั้นส้มจี๊ดก็ไม่ว่ายน้ำไปไกลเกินเขตปากการังที่มันอาศัยอยู่อีกเลย
ชาวประมง คือ ชาวบ้านที่อาศัยตามแนวชายฝั่งทะเล มีหน้าที่จับปลามาขายเพื่อแลกเงินมาเลี้ยงตัวเองและครอบครัว ในขณะเดียวกันชาวประมงก็มีหน้าที่ดูแลรักษาท้องทะเลเช่นกัน
จบบริบูรณ์