Szanowna Pani Barbaro, Szanowna siostro Ewo, Szanowny kolego Zbyszku, Szanowna rodzino Zmarłego i Wszyscy tu obecni!
Spotkaliśmy się tu dzisiaj, by pożegnać naszego kolegę i przyjaciela śp. Stanisława Orzechowskiego. Dla nas myśliwych śmierć Kolegi przyszła tak nagle, że nie możemy jeszcze uwierzyć, że więcej go nie zobaczymy, nie porozmawiamy już z nim, nie spędzimy razem czasu, nie posłuchamy tradycyjnych przyśpiewek bożonarodzeniowych i oryginalnej gry na organkach, a przede wszystkim nie skosztujemy pysznej nalewki. Choć był najstarszym myśliwym w Wojskowym Kole Łowieckim nr 196 „Narew” w Łasiewitach to Jego śmierć bardzo zasmuciła nas wszystkich. Przyjęliśmy ją jako wielką niesprawiedliwość losu, albowiem śmierć zdaje się przychodzić zawsze nie w porę. Zawsze pojawia się za wcześnie. Nie jest mi łatwo przemawiać do Was. Z trudem przychodzą mi słowa pożegnania tym bardziej, że w zmarłym żegnam nie tylko kolegę myśliwego, ale także serdecznego przyjaciela i mistrza. To bowiem kol. Stanisław przekazywał nam miłość do przyrody, do tradycji i rozniecał w naszych duszach pasję łowiecką. Wcześniej, gdy był młodszy i sprawniejszy towarzyszył nam kolegom w wielu wyprawach i polowaniach, dzieląc się swym bogatym doświadczeniem myśliwskim i głęboką wiedzą. Los sprawił, że ostatni raz spotkałem się z nim na kolacji wigilijnej w 2016 r. Już wtedy wspominał, że kończy się jego droga tutaj, na ziemi i jak przekazał mi Jego syn Zbyszek, śmierć go nie zaskoczyła. Wypełnił i pozamykał wszystkie karty księgi swego życia. Pożegnał się z rodziną i prosił, Syna by ten w jego imieniu pożegnał Nas wszystkich. Z godnością, z podniesionym czołem, bez strachu czekał na śmierć. Dziś nie ma go wśród nas, ale pamięć o nim pozostanie w naszych sercach na zawsze. Pozostawił tu pustkę, której nikt i nic nie jest w stanie wypełnić.
Śp. Kol. Stanisław Orzechowski związał się Polskim Związkiem Łowieckim w dniu 20 kwietnia 1995 roku, począwszy od członkostwa w Kole Łowieckim „Mszary”, a następnie w Wojskowym Kole Łowieckim nr 196 „Narew”. Od początku był wzorem do naśladowania dla innych kolegów: troszcząc się o dobre imię polskiego łowiectwa, kultywując jego tradycje zakorzenione w czynach naszych ojców i dziadków, a także tradycji chrześcijańskiej opisanej w dziejach św. Huberta, promując idee prawego myśliwego poprzez zwalczanie kłusownictwa oraz wszelkiego szkodnictwa. Jego postawa, pasja oraz organizatorskie umiejętności szybko zyskały uznanie środowiska łowieckiego.
W niedługim czasie po wstąpieniu do Naszego Koła Walne Zgromadzenie Wojskowego Koła Łowieckiego „Narew” powołało Go na funkcję Łowczego Koła. Czyniąc swoją powinność, był łowczym odpowiedzialnym
i wymagającym. Niezależnie od pełnionych funkcji, zawsze pamiętał o tym, że łowiectwo to nie tylko pozyskiwanie zwierzyny, ale przede wszystkim ciężka, nieustanna, mozolna i przemyślana praca organizacyjno – hodowlana. To jej poświęcał najwięcej czasu i wysiłku. Jako dojrzały myśliwy, a potem senior Polskiego Związku Łowieckiego, angażował się w naukę i wychowanie pokoleń młodych adeptów łowiectwa. Był ich mentorem zawsze gotowym do niesienia pomocy i służenia dobrą radą.
Wyrazem uznania dla Jego zasług, są odznaczenia łowieckie, nadane mu przez władze Związku.
ŚP kolega Stanisław Orzechowski został odznaczony Brązowym i Srebrnym Medalem Zasługi Łowieckiej. Darz Bór ! Cześć Jego pamięci!
W imieniu Zarządu WKŁ nr 196 „Narew” w Łasiewitach - Ireneusz Woliński Prezes